Adımı bilmen gerekmiyor belki.
Ama bilmeni isterim: Ben yolda olmaya âşık bir ruhum.
Rüzgârın alnıma çarpışında bir davet var gibi hissederim—bir yerlere değil, belki sadece kendime doğru.
Motosikletin selesinde her viraj, içimde bir kapıyı aralar. Her kıvrımda biraz daha kendim olurum.

Bir enstrümanın ucunda biriktirdim çoğu duygumu.
Nota nota döküldüm dünyaya, bazen bir melodiyle kendimi susturdum.
Müzik sadece bir uğraş değil, bir yol arkadaşım gibi…
Her akor, içimde kıpırdanan başka bir ben.

Hayallerim gökyüzüne bakarken şekillendi.
Bir yere varmak değil niyetim.
Bazen bir çadırda, bazen bir karavan camında yansıyan yüzümle karşılaşmak istiyorum.
Az eşyayla, çok anlamla yaşamak…
Sessizliği dinlemek, doğanın dilini öğrenmek…

Kalabalıklardan uzağım ama yalnızlıktan değil;
çünkü her yeni yolda, tanımadığım dostluklara yer açıyorum içimde.

Yol uzun, hayal büyük.
Ve ben o hayalin ucunda yürümeye niyetliyim.

---

“Bir Oda Gökyüzü’nde bir köşe, ruhuma bir harita yetiyor.”